حاج محمد آتوت در خرداد سال 1338 در شهر تهران دیده به جهان گشود و در دامان پر مهر وعاطفه مادر و پدری متدین و مهربان رشد کرد. شهید آتوت دوران تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را بعنوان دانش آموز ممتاز در مدرسه علوی سپری کرد تا اینکه در سال 1356 با قبولی در کنکور سراسری در رشته علوم آزمایشگاهی وارد دانشگاه تهران شد که با اوج گرفتن حرکت های پرشور و انقلابی امت اسلامی همراه شد و با تلاش و دلسوزی و حضور مستمر در تمام عرصه ها به مبارزه با رژیم وابسته به طاغوت پرداخت. در سال 1358 برای تداوم و اوج بخشی به حرکت انقلابی و اطاعت اوامر ولایت فقیه به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و همزمان با ادامه تحصیلات، مدرک کارشناسی خود را با رتبه ای خوب در رشته علوم آزمایشگاهی دریافت کرد. او با شروع جنگ تحمیلی عراق برعلیه ایران اسلامی با اطاعت از رهبر خود پا به جبهه های مقدس دفاع گذاشت. شهید آتوت درسیزدهم خرداد ماه سال 1374 زمان عزیمت به منطقه عملیاتی مانور عاشورا در سانحه تصادف به شهادت رسید.
خاطرات
خاطره ای به روایت همرزم شهید آتوت
اگر برای بچهها مشکلی پیش میآمد، اولین کسی که سر صحنه حاضر میشد، شهید آتوت بود. آن زمان که موبایل نبود ولی بیسیم بود. یکبار نشد که ما ارتباط برقرار کنیم و حاجی پای بیسیم نباشد. همیشه خانم ایشان میگفت: شماها بیشتر از ما که خانوادهاش هستیم، حاجی را میبینید. خب ما در عملیاتها، اقدامات و درگیریها، شب و روز با حاجی کار میکردیم.یادم هست در یکی از عملیات ها با موتور دنبال کسی بودیم، باران شدیدی بارید و خیس شدیم ولی مجبور به ادامه کار بودیم. آنقدر کار را ادامه دادیم که بخشی از لباسمان روی موتور خشک شد. شهید آتوت هم پا به پای بچهها فعالیت میکرد.
دلنوشته
وصیت نامه
بسماللهالرحمنالرحیم
بعد از اقرار به وحدانیت خداوند قادر و حکیم و رسالت حضرت ختمی مرتبت محمدبن عبدالله (ص) و کلیه پیامبران الهی و امامت و ولایت حضرت علب بن ابی طالب و یازده فرزند گرامی او بخصوص در زمان حاضر حضرت مهدی امام عصر ارواحنا فداه
تمام اموال منقول و غیرمنقول اینجانب (اگرچه بسیار کم و ناچیز است) به ھمسر و فرزندانم تعلق داشته باشد.
حق تربیت فرزندانم مهدی و علیرضا را فقط ھمسر مهربانم و هرکس که او تشخیص دهد، دارد و انشاءالله که آنها را در راه قرآن و اھل بیت و جانبازی در این راه تربیت کرده و به جامعه اسلامی تحویل خواهد داد.
وصی من در تمام امور ھمسرم میباشد و میتواند در کلیه موارد تصمیم گیری کند. (با مشورت بزرگترھا)
با قدردانی از پدر و مادر خوب و مهربان خود که در تمام زندگی بجز زحمت برای آنھا چیز دیگری نداشتم و با طلب حلالیت از آنھا و قدردانی از زحمات ھمسر خوب و مهربان و فداکارم و اینکه هیچگاه قادر به جبران آن همه مهربانی، وفا و خوبی او نیستم و با طلب حلالیت از تمام دوستان و آشنایان بخصوص خواھران گرامی خودم و تقاضای دعای خالصانه در رابطه با این حقیر سراپا تقصیر و گناه و شرمسار در پیشگاه خداوند.