حسین نیک ملکی

روایت زندگی شهید حسین نیک ملکی

شهید حسین نیک ملکی در فروردین ‌ماه سال ۱۳۴۲ در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود. روستای نیک ملک از توابع شهرستان کمیجان استان مرکزی است که ایشان و خانواده‌اش تا سال ۱۳۵۵در آنجا سکونت داشتند. حسین، تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را در شهرستان کمیجان به پایان رساند و پدرش حاج حیدر آقا همراه برادرش حاج اسدالله تصمیم گرفتند  به تهران مهاجرت کنند.

حسین به همراه برادرش در تظاهرات علیه نظام شاهنشاهی شرکت می‌کرد. او تحصیلات مقطع دبیرستان را در تهران پشت سرگذاشت. در سال ۱۳۵۸ همراه اخوی محترمش به عضویت سپاه درآمد. همزمان با آغاز جنگ حق علیه باطل؛ حسین به منطقه‌ جنگی سرپل ذهاب اعزام شد و به خاطر لیاقت بالایی که از خود نشان داد به سمت فرمانده‌ای گروهان منصوب شد.

سال  ۱۳۶۰ به تهران برگشت و با دختری  مذهبی ازدواج ‌کرد. خطبه عقدشان را امام خمینی(ره) ‌خواندند. حاصل این ازدواج دو فرزند پسر است. ارادت بسیاری به آقا ابا عبد الله الحسین (ع) داشت. همچنین به حضرت امام(ره) و حضرت آقا(حفظه الله) ارادت خاصی داشت. روی عقیده‌اش یعنی اسلام ناب محمدی(ص) بسیار پایبند بود.

همیشه سعی می‌کرد دیگران را خوشحال کند و تا جایی که می‌توانست کمک مادی و معنوی می‌کرد.  عشق و علاقه به تعزیه خوانی و سینه زنی داشت. همیشه تأکید می‌کرد نماز را در وقت بخوانید. بدون خداحافظی از مادر، سرکار نمی‌رفت. از سرکار که می‌آمد اول به مادر سلام می‌کرد و احترام خاصی قائل بود، بعد به منزل خود می‌رفت. تأکید زیادی داشت که دیدار از خانواده شهدا را فراموش نکنید و به وصیت شهدا عمل کنید .او در سال ۱۳۶۱ از طرف سپاه مامور محافظت از رئیس‌جمهور وقت حضرت امام خامنه‌ای شد و چند سالی را محضر ایشان بود.

اولین فرزندش به نام حجت در سال ۱۳۶۲به دنیا آمد. بارها از او  شنیده شده که می گفت: ای کاش من دوباره به جبهه برمی‌گشتم اما حیف که مسئولیت بزرگی را در تهران به بنده داده‌اند. اصلا  به مقامات دنیایی دلبسته نبود و تمام هم‌ و غمش پیروزی اسلام بود.

فرزند دومش در سال۱۳۶۴ به دنیا آمد. در همین سال‌ها بود که چند فروند هواپیمای ایرانی توسط عناصر ضد انقلاب ربوده ‌شد و امنیت کشور به چالش کشیده شد. حاج حسین که در سپاه فرودگاه مهرآباد در حال خدمت بود، همراه چند تن از دوستان و همکارانشان مامور به امنیت پرواز شد. حسین تنها آرزوئی که داشت این بود که در رختخواب و یا درتصادف نمیرد و مانند مولای خود حضرت اباعبد الله الحسین(ع) شهید بشود.

درتاریخ ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ در هواپیمای مسافربری «ایرباس» که عازم دبی بود، به عنوان کادر پرواز در آن هواپیما انجام وظیفه می‌کرد. ساعت ۱۰:۱۰ دقیقه صبح این هواپیما در آسمان خلیج فارس هدف شلیک دو فروند موشک ناوگان آمریکایی قرارگرفت و کلیه سرنشینان این هواپیما به شهادت رسیدند. از ۲۹ نفر سرنشین، خدمه و خلبان این هواپیما، چهار نفر از آنها پیدا شدند که یکی از آنها حاج حسین نیک ملکی بود . سه تن از همرزمان به نام‌های علی شهبازی، حمید متولیان و رضا اکبری مقدم، به همراه او به شهادت رسیدند.

هوای همسایه 

یک مستأجر داشتیم، یک روز با شوهرش به اختلاف خوردند و خانمش گذاشت و رفت و یک بچه هم داشتند. شب که حسین آمد خانه، گفت: چرا  آقا رحیم به خانه ما آمده است؟ گفتیم: سوری خانم رفته است. حسین رفت بیرون. شب یک دفعه دیدیم حسین با سوری خانم از پله‌ها بالا می‌‌آید و بچه هم در بغلش است. سوری خانم گفته بود حالا که حسین آمده، من نه نمی‌توانم بگویم. حسین جوری حرف می‌زد که همه قبول می‌کردند.

راوی: خواهر شهید

تعزیه خوان

حسین در تعزیه نقش عبدالله پسر امام حسن علیه‌السلام را بازی می‌کرد و صدایش سوز خاصی داشت. مادربزرگم خیلی خوشش ‌آمد، منتهی او را نشناخت. حتی رفت برایش اسپند دود کرد. همسایه‌ها شوخی می‌کردند و می‌خندیدند و می‌گفتند: جدی نشناختی؟ او نوه خودت بود.

راوی: خواهر شهید

فرازی از وصیت نامه‌ی شهید حسین نیک ملکی

به نام آفریننده ی شهید و شاهد

شهادت می‌دهم معبودی جز الله نیست و محمد رسول الله(ص) فرستاده و بنده اوست و با سلام به منجی عالم بشریت مهدی موعود (عج) و با درود بر خمینی بت‌شکن و تمامی شهدای اسلام مخصوصاً شهدای انقلاب اسلامی. مرگ حق است و این رشته‌ی حیات روزی گسسته خواهد شد و این حیات مادی روزی پایان خواهد گرفت و باید از این جهان رخت بر بست و به معبود یگانه یعنی الله پیوست. امیدوارم. از خداوند بزرگ می‌خواهم که مرگ مرا شهادت در راه خود قرار دهد و ما را از آمرزیدگان به حساب آورد و امیدوارم که هر کسی بر گردن من حقی دارد مرا ببخشد و درحق این بنده‌ی حقیر از خداوند طلب مغفرت کند.  

  موفقیت و پیروزی شما و نصرت اسلام و مسلمین و سلامتی رهبرانقلاب اسلامی آرزوی ماست.

حسین نیک ملکی ۱۳۶۶/۶/۱۴

مزار شهید حسین نیک ملکی در بهشت زهرای تهران، قطعه ۴۰، ردیف ۱۳۶، شماره ۵ می‌باشد. یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد.

انجمن پیشکسوتان سپاس تا کنون مستند یا کتابی در رابطه با این شهید بزرگوار تولید و منتشر نکرده است.