روایت زندگی شهید ذوالفقار مومنی تبار
شهید ذوالفقار مومنی، در سال ۱۳۳۹ در اقلید فارس چشم به جهان گشود. خانواده‌اش از لحاظ مالی فقیر و از لحاظ دینی و معنوی غنی بود و او در چنین محیط پرصفائی رشد و نمو کرد و شالوده‌ی فکرش با تعالیم انسان ساز اسلام شکل گرفت. پس از مدتی به تهران عزیمت کردند و در جنوب شهر(دروازه غار) ساکن شدند و او تحصیلات خود را در این شهر ادامه داد. گرچه فساد رژیم ستم‌شاهی اطراف او را فراگرفته بود و در چنان شرایطی هر جوان و نوجوانی در معرض سقوط اخلاقی قرار می‌گرفت. او با ایمانی راسخ نه تنها تحت تاثیر این مفاسد قرار نگرفت بلکه دیگران را نیز به راه راست هدایت می‌کرد. با پشتکار توانست پس از اتمام تحصیلات متوسطه به دانشگاه راه یابد، اما به علت مصادف شدن با دوران شکوفایی نهضت اسلامی دانشگاه را رها و با تمام نیرو به خدمت انقلاب درآمد.
از یک سال قبل از پیروزی انقلاب به علت فعالیت‌های فراوانش تحت تعقیب ساواک بود و مخفیانه زندگی می‌کرد. پس از پیروزی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و به فعالیت‌های ارزنده‌اش ادامه داد. برای مدتی جزو محافظین شهید مظلوم دکتر بهشتی بود و همیشه از این دوره با افتخار و شعف یاد می‌کرد و آرزو داشت تا زندگی‌اش را فدای حراست از اسلام و شخصیت های انقلاب نماید و با خون پاک خود تداوم این نهضت الهی را تعیین کند. سرانجام در سن ۲۱ سالگی و در اوج جوانی در ۱۱ مرداد ۱۳۶۰ در خیابان طالقانی تهران به آرزویش رسید و در درگیری با منافقین به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به خیل شهدا پیوست.
از این شهید والامقام وصیت نامه‌ای موجود نیست.
مـزار شهید ذوالفقار مومنی تبار در بهشت زهرا(س) تهران، گلزار شهدا، قطعه ۲۴، ردیف ۸۸، شماره ۲۴ می باشد. یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد.